Якуб Сулейманавіч Шынкевіч нарадзіўся 16 красавіка 1884 г. у мястэчку Ляхавічы Слуцкага павета Мінскай губерні (цяпер г. Ляхавічы Брэсцкай вобласці) у сям’і татарскага землеўладальніка Сулеймана Шынкевіча і яго жонкі Фацімы. Меў брата Мустафу Шынкевіча, старшыню грамадства польскіх татар, і сястру Аміну.

Якуб Шынкевіч вучыўся ў розных пачатковых школах, затым у пятнаццацігадовым узросце быў залічаны ў трэці клас рэальнага вучылішча ў Мінску, дзе навучаўся ў 1899–1904 гг. У 1904–1910 г. вучыўся ў Санкт-Пецярбургскім тэхналагічным інстытуце. У 1912 г. паступіў на ўсходнезнаўчае аддзяленне гісторыка-філалагічнага факультэта Санкт-Пецярбургаскага ўніверсітэта.

У гады Вялікай Айчыннай вайны жыхары часова акупаванага Ляхавіцкага раёна Баранавіцкай (цяпер Брэсцкай) вобласці з вялікай цікавасцю сачылі за кожным друкаваным словам, якое зыходзіла ад камуністычнай партыі, клікала на барацьбу супраць фашыцкіх прыгнятальнікаў. У Машукоўскім лесе, дзе дыслацыраваўся партызанскі атрад імя С. Лазо, у верасні 1943 г. з’явілася дастаўленая з Вялікай зямлі партатыўная друкарская машынка з запасам шрыфтоў, паперы і друкарскай фарбы.

У в. Ляхавічы Іванаўскага раёна Брэсцкай вобласці ў 1818 г. на сродкі мясцовага памешчыка Дабранскага была пабудавана Вазнясенская царква. Паводле апісання 1879 г. Ляхавіцкі храм знаходзіўся за 250 аршын ад сяла, меў гонтавы дах, адзін рад вокнаў, глухі купал і званіцу ў франтоннай частцы. Дашчатая столь падтрымлівалася чатырма драўлянымі слупамі.

Архітэктура помніка традыцыйная для палескага рэгіёна. Царква трохзрубная, вырашана васьмігранным аб’ёмам, да якога далучаны прамавугольны бабінец і пяцігранная апсіда, да яе з паўночнага боку прыбудавана невялікая рызніца. Агульны гонтавы дах завершаны па цэнтры васьмігранным барабанам з цыбулепадобнай галоўкай. На галоўным фасадзе трохвугольны франтон. Вертыкальна ашаляваныя сцены апяразаны прафіляваным карнізам і прарэзаны прамавугольнымі аконнымі праёмамі.

На прамысловай карце Ляхавіцкага раёна Брэсцкай вобласці 7 ліпеня 1978 г. з’явілася новае прадпрыемства — «Вопытны завод металічнай тары», якое было створана на базе тарнага завода. Першая прадукцыя — бляшанкі, якія выкарыстоўваліся для ўпакоўкі і захоўвання сушанай бульбы для маракоў далёкага плавання.

Пазней сталі выпускаць покрыўкі для шклатары. 25 млн. штук у год — лічылася вельмі добрым вытворчым паказчыкам. У 1982 г. на заводзе асвоена перапрацоўка поліэтылену высокага ціску і наладжана вытворчасць поліэтыленавых коркаў. У 1984 г. асвоены выпуск палімерных скрынак для бутэлек.

Горад Ляхавічы Брэсцкай вобласці размешчаны на рацэ Ведзьма, прытоку ракі Шчара. Упершыню ў дакументах упамінаецца ў 1492 г. Чытаем, што кароль польскі і вялікі князь літоўскі Казімір дае дазвол пану Гаштольду (тагачаснаму ўладальніку Ляхавіч) на правядзенне тут кірмашоў і трыманне корчмаў. Мяркуючы па ўсім, мястэчка з назвай Ляхавічы ўзнікла значна раней.

Пасля вызвалення ад нямецка-фашысцкай акупацыі (1944) пачалі стварацца і бібліятэкі. Ляхавіцкая раённая бібліятэка была створана 3 студзеня 1945 г., размясцілася ў фае Дома культуры. Першымі яе загадчыкамі былі Алена Давыдаўна Мурзіч, Вольга Антонаўна Канопкіна. У чэрвені 1946 г. бібліятэку прыняла Марыя Пракопаўна Кухарава-Пінчук.

У пасляваенны перыяд у Беларусі была вострая неабходнасць у кваліфікаваных спецыялістах для розных галін сельскай гаспадаркі. У адпаведнасці з распараджэннем  Савета Міністраў СССР ад 22 лютага 1951 г. быў выдадзены загад № 247 намесніка міністра сельскай гаспадаркі БССР «Аб перадачы Жыровіцкай аднагадовай сельскагаспадарчай школе жывёлаводаў дапаможнай гаспадаркі вайсковай часткі, размешчанай у Ляхавіцкім раёне Баранавіцкай вобласці».

Віталь Уладзіміравіч Скалабан нарадзіўся 5 жніўня 1947 г. у в. Шылавічы Слонімскага раёна Гродзенскай вобласці. Бацька, Уладзімір Рыгоравіч Скалабан, — настаўнік гісторыі, краязнаўца. Маці, Вольга Іванаўна, была жанчына ціхая, спакойная, заўсёды сур’ёзная, працавала эканамістам-статыстыкам у райсельгасхарчы.

Валерый Анатольевіч Кухарчук нарадзіўся 23 чэрвеня 1961 г. у пасёлку Індустрыяльны Нурынскага раёна Карагандзінскай вобласці (Казахстан), куды бацькі-беларусы па камсамольскай пуцёўцы паехалі на асваенне цалінных зямель. Дзяцінства Валеры прайшло ў в. Ляхавічы Іванаўскага раёна Брэсцкай вобласці.

Адам Асманавіч Мурзіч нарадзіўся 19 жніўня 1941 г. у г. Ляхавічы Баранавіцкай (цяпер Брэсцкай) вобласці. З дзяцінства любіў музыку, слухаў оперу на пласцінках і па радыё, спяваў у самадзейнасці. Першым з прафесіяналаў яго вакальны талент заўважыў Леў Палікарпавіч Лях, які тады працаваў у Ляхавіцкім доме культуры. Адам Мурзіч не збіраўся займацца музыкай, ён працаваў і вучыўся ў вячэрней школе.